Η χρήση του χορού ως θεραπευτικό εργαλείο θεμελιώθηκε στην ιδέα ότι σώμα και μυαλό είναι εντελώς ενοποιημένα. Επομένως «όταν κάποιος δυσκολεύεται στο να εκφράσει αυτά που νιώθει με τις λέξεις, τα δείχνει μέσα από το χορό» (Reppa, 2011). Συνεπώς εύκολα γίνεται αντιληπτό πως ο χορός μπορεί να αποτελέσει σημαντικό θεραπευτικό μέσο όλων και ειδικά παιδιών και ενηλίκων με νευροαναπτυξιακές διαταραχές.
Ανάπτυξη κιναισθητικής οξύτητας και εκφράσεις προσώπου, κινητικότητα, σωστή στάση κορμού, συντονισμός και έλεγχος σωματικών κινήσεων, μείωση αυτοαπομόνωσης (κυρίως στον αυτισμό), ενίσχυση και διατήρηση της μνήμης και βελτίωση της ψυχολογίας, είναι μερικά μόνο από τα οφέλη της χοροθεραπείας. Ως εκ τούτου συνάγεται με ευκολία το συμπέρασμα πως ειδικά στα παιδιά με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος ή ΔΕΠΥ, η χοροθεραπεία μπορεί να αποτελέσει κύριο θεραπευτικό παράγοντα και σημαντικό μέσο εξέλιξής τους.
Συγκεκριμένα και με δεδομένο ότι τα παιδιά με ΔΑΦ ή ΔΕΠΥ εμφανίζουν συμπτώματα απροσεξίας, υπερκινητικότητας/ ή και παρορμητικότητας, η χοροθεραπεία θεωρείται ένας βασικό θεραπευτικό εργαλείο. Ταυτόχρονα, ο χοροθεραπευτής μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση δεξιοτήτων, όπως ο κινητικός συντονισμός, η γλώσσα, η συγκέντρωση, η προσοχή και η μνήμη καθώς και σε ψυχολογικές καταστάσεις που συνοδεύονται από απογοήτευση, ανάρμοστη συμπεριφορά, απροθυμία και παθητικότητα των παιδιών.
Επίσης ως προς τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ή κινήσεις που συχνά συνοδεύουν τη ΔΕΠΥ και τις ΔΑΦ και αποτελούν μέρος των στρατηγικών που χρησιμοποιεί το άτομο για να αντεπεξέλθει στον απρόβλεπτο και ελάχιστα κατανοητό κόσμο και να μειώσει τα επίπεδα άγχους του, η χοροθεραπεία μπορεί να φανεί ιδιαίτερα σημαντική και να θεωρηθεί ως ένα εναλλακτικό μέσο επικοινωνίας με τους άλλους, ιδίως για τα παιδιά με αυτισμό που δεν παράγουν λόγο και δυσκολεύονται στην έκφραση συναισθημάτων σε λεκτικό επίπεδο. Τέλος η χοροθεραπεία βοηθάει τα άτομα να γνωρίσουν περισσότερο το σώμα τους μέσω των κινήσεων και της μουσικής, λειτουργεί θετικά, όταν τα παιδιά εκδηλώνουν αυτοτραυματικές συμπεριφορές και ταυτόχρονα προωθεί την ενίσχυση των κοινωνικών δεξιοτήτων.
Άρα λοιπόν, η χοροκινητική Ψυχοθεραπεία που συνδυάζει κίνηση και χορό με σκοπό την προώθηση της συναισθηματικής, νοητικής, πνευματικής και κοινωνικής ολοκλήρωσης του ατόμου, θα πρέπει να θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι στη βελτίωση των παιδιών με ΔΕΠΥ και ΔΑΦ καθώς επιτυγχάνει αλλαγές στο φυσικό (σωματικό), συναισθηματικό και νοητικό τομέα και στην κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου, προάγοντας την προσωπική ανάπτυξη, την ευεξία, την υγεία, το συντονισμό και τον τόνο των μυών, τη μνήμη, τα κίνητρα, και την αντιμετώπιση σε καταστάσεις θυμού, απογοήτευσης και απώλειας. Είναι μια πολύ καλή μορφή εναλλακτικής θεραπείας και ένα μέσο ώστε να βοηθήσει τα παιδιά να γνωρίσουν περισσότερο το σώμα τους και συνολικά τον εαυτό τους, ως μία γέφυρα προς την αυτογνωσία.
