Το παιδί σας αξιολογήθηκε από τον ειδικό και διαγνώστηκε με Αυτισμό…αυτή είναι η στιγμή που θεωρείτε ότι όλος ο κόσμος έχει χαθεί και νιώθετε αδύναμοι. Αρχίζουν να σας περικλείουν αρνητικά συναισθήματα και κυρίως να νιώθετε ενοχές για αυτή τη κατάσταση θεωρώντας υπεύθυνο τον εαυτό σας.

Σίγουρα μία τέτοια στάση δεν είναι ωφέλιμη τόσο για εσάς αλλά κυρίως για το παιδί σας, το οποίο σας έχει πλήρως ανάγκη. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν με το που πάρουμε τη διάγνωση;;;

1. Ξεκινήστε το διάβασμα.

Κάνοντας μία πρόχειρη βιβλιογραφική έρευνα θα εντοπίσετε αρκετές πηγές με πληροφορίες και συμβουλές. Όσο περισσότερο διαβάζετε τόσο περισσότερο θα αρχίσετε να κατανοείτε τη φύση της εν λόγω διαταραχής.

2. Μην απομονώνεστε.

Επικοινωνήστε με άλλους γονείς παιδιών που έχουν διαγνωστεί τα παιδιά τους με Αυτισμό. Εάν γίνετε μέλος κάποιας ανάλογης κοινότητας θα έρθετε σε επαφή με πολλούς γονείς, οι οποίοι θα μοιραστούν μαζί σας τα προσωπικά τους βιώματα.

3. Πιθανές αλλαγές στη ζωή σας.

Οι παρεμβάσεις που γίνονται είναι αρκετά δαπανηρές για αυτό ίσως χρειαστεί να θεσπίσετε κάποιες αλλαγές στη ζωή σας, ώστε να είστε σε θέση να καλύψετε τα έξοδά σας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό των θεραπειών που θα κάνει το παιδί (ειδική διαπαιδαγώγηση, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία, συμβουλευτική υποστήριξη, ψυχολογική υποστήριξη) καλύπτονται εν μέρει από τα ασφαλιστικά ταμεία. Ακόμη, εάν είστε παντρεμένοι είναι σημαντικό να στηρίζετε ο ένας τον άλλο και να μοιραστούν αρμοδιότητες.

4. Ξεκινήστε ΑΜΕΣΑ παρέμβαση.

Όσο πιο νωρίς ξεκινήσει ένα παιδί παρέμβαση τόσο πιο θετικά θα είναι τα αποτελέσματα των θεραπειών. Κάντε έρευνα και επισκεφτείτε ένα ειδικό χώρο θεραπειών, στον οποίο θα νιώσετε άνετα και θα εμπιστευτείτε το παιδί σας στους ειδικούς.

5. Εκπαιδευτείτε.

Δεν αρκούν μόνο οι ώρες που θα αφιερώνει το παιδί σας στο κέντρο ειδικών θεραπειών που θα επισκέπτεται αλλά απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας αποτελεί και η δική σας εμπλοκή στη θεραπευτική παρέμβαση. Ενημερωθείτε από τους ειδικούς για το πώς μπορείτε να διαχειριστείτε το παιδί σας τόσο στο σπίτι όσο και σε εξωτερικούς χώρους.

6. Μη ματαιώνεστε.

Πολλές από τις παρεμβάσεις χρειάζονται χρόνο και αρκετή προσπάθεια οπότε μην εγκαταλείπετε αυτή τη προσπάθεια. Συνεχίστε να προσπαθείτε, να ενισχύετε και να στηρίζετε την οποιαδήποτε προσπάθεια καταβάλει το παιδί σας.

Της Μαρίας Κώστα Ζώτου, Ειδική Παιδαγωγός, MSc
Εξειδίκευση στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες