Πολλές φορές, σχεδόν πάντα, εμείς οι γονείς αρνούμαστε να δεχτούμε ότι η δική μας συμπεριφορά είναι αυτή που ενισχύει την εμφάνιση ανεπιθύμητων συμπεριφορών στα παιδιά μας. Ειδικά όσων αφορά σχολικά θέματα τότε το ζήτημα γίνεται πιο έντονο και ξεκινούν οι διαπληκτισμοί με τα παιδιά μας.

Τι κάνουμε λοιπόν λάθος και τα παιδιά μας αρνούνται να εμφανιστούν στο σχολείο και πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την άρνηση;

1. Έχουμε υψηλές απαιτήσεις και προσδοκίες από τα παιδιά μας.

Οφείλουμε ως γονείς να είμαστε προετοιμασμένοι για την εμφάνιση ανεπιθύμητων συμπεριφορών όταν επισκεφτούμε για πρώτη φορά τη πόρτα του σχολείου. Ναι ιδανικά στο μυαλό μας είχαμε φανταστεί ρομαντικά αυτή τη πρώτη επαφή του παιδιού μας με το σχολείο και ότι θα συγκινηθούμε κτλ κτλ…όμως η πραγματικότητα μας χτυπάει τη πόρτα! Το παιδί μας έρχεται σε επαφή με νέα άτομα και με ένα νέο άγνωστο περιβάλλοντα χώρο και κυρίως αποχωρίζεται – ίσως και για πρώτη φορά το οικείο του πρόσωπο- οπότε είναι λογική η εμφάνιση οποιασδήποτε μη λειτουργικής συμπεριφοράς. Τι να κάνετε; Αφήστε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του, να είστε ψύχραιμοι, προσπαθήστε να το ηρεμήσετε, αποχαιρετήστε το και με αποφασιστικότητα ενημερώστε το ότι θα πάτε να το πάρετε όταν σχολάσει και αποχωρήστε. Προσοχή! Η διαδικασία αποχωρισμού πρέπει να γίνει σε μικρό χρονικό διάστημα.

2. Μην μαλώνουμε άδικα με το παιδί μας.

Εμείς οι γονείς είμαστε οι ενήλικες, όπου οφείλουμε να είμαστε ψύχραιμοι και να δείχνουμε κατανόηση και αποδοχή ως προς τα συναισθήματα που εμφανίζουν τα παιδιά μας. Δεν χρειάζεται λοιπόν να φωνάζουμε στο παιδί μας αλλά αρκεί να ακούσουμε τις ανάγκες του και να βρούμε τρόπους να το ηρεμήσουμε. Εξάλλου κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του.

3. Ας προετοιμαστούμε για μεγάλες αλλαγές.

Η νέα σχολική ζωή του παιδιού μας αναγκαστικά επηρεάζει και τη δική μας – πόσο μάλλον εάν δεν είσαι πρωινός τύπος και πρέπει πρωί πρωί να ετοιμαστείς για τη δουλειά σου αλλά να οργανώσεις και το ίδιο σου το παιδί. Σε αυτή τη περίπτωση προσπάθησε να αντιμετωπίσεις αυτό το άγχος οργανώνοντας τα πράγματα από τη προηγούμενη ημέρα.

4. Μη συγκρίνουμε το παιδί μας με τα υπόλοιπα παιδιά.

Πολλές φορές εμείς οι γονείς συγκρίνουμε έστω και ασυναίσθητα το παιδί μας με τα τριγύρω. Αυτή η ενέργεια αρχικά διαταράσσει τη σχέση μας με το παιδί μας καθώς επίσης του γεννά αρνητικά συναισθήματα. Ας αποδεχτούμε ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό – όπως και εμείς οι ενήλικες- και έχει το δικό του μοναδικό τρόπο προσέγγισης.

5. Μην τρομοκρατούμε το παιδί μας.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε πει στο παιδί μας «παίξε τώρα που μπορείς γιατί όταν ξεκινήσεις το σχολείο δεν θα προλαβαίνεις». Στόχος μας πρέπει να είναι να αγαπήσει το σχολείο το παιδί μας και να μην αγχώνεται στο άκουσμά του. Ας μεταφέρουμε στο παιδί μας δικές μας θετικές σκέψεις και εμπειρίες από το σχολείο τονίζοντας όλα τα προτερήματα που μπορεί να του παρέχει. Ακόμη, θα ήταν αρκετά ενισχυτικό να συνδυάσουμε το σχόλασμα από το σχολείο με κάτι θετικό, όπως η επίσκεψη στις κούνιες.

Της Μαρίας Κώστα Ζώτου, Ειδική Παιδαγωγός, MSc
Εξειδίκευση στις Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες